De week erna arriveerde Celeste een half uur te laat. Ze zag er gespannen uit, had donkere kringen onder haar ogen. ‘Wat scheelt er?’ vroeg ik.
… Ze zette de dampkap aan, plofte neer op een stoel. ‘Lastig. Ik wou mijn voorraad niet helemaal opdrinken, maar nu …’ Ze sprong op, liep twee keer rond de tafel, ging weer zitten.… Lees verder
De volgende stap was voorspelbaar: een camera in de slaapkamer.
… Celeste zuchtte. ‘Toen klapte ik dicht. Zo’n alziend oog … ik verkrampte gewoon.’
Het lot kwam haar te hulp. Op een feestje bij vrienden rookte ze voor het eerst een jointje.… Lees verder
De keer erop had Celeste een bidon gedestilleerd water mee.
… ‘Kom je strijken?’ vroeg ik.
… ‘Nee, hoor. Ze gaf het water aan de planten, nam de twee flessen wodka die klaarstonden op de keukentafel, en goot die over in de lege bidon.… Lees verder
Ik was er zeker van dat ik Celeste niet meer zou terugzien. Ik had het mis. De week erop was ze present. We liepen meteen door naar het terras. ‘Geen problemen gehad thuis?’
… ‘Nee, ik vroeg hem waarom hij had gebeld en hij zei dat hij zekerheid wilde.… Lees verder
Celeste was – wat men noemt – met haar gat in de boter gevallen. Aantrekkelijk, behoorlijk slim, en van goede komaf. De dag dat Daniël haar redde van een stomdronken medestudent die haar borsten wilde bepotelen, was helemaal haar lucky day.… Lees verder