06 dec
De deur van de sacristie ging terug open. De man in het grijs kwam naar ons toe. ‘Ik zou willen afsluiten. Kan dat?’ … ‘Moeten we weg?’ zei Maria. ‘Wat voor een gat is dat hier? Geen cafés en een godshuis met openingsuren. Zit er ook een
29 nov
‘Perversiteiten,’ herhaalde Maria. ‘Ik weet niet of ik zo’n woord mag gebruiken in een kerk. Hoewel … Die priesters en die nonnen zijn ook geen heiligen. Dat pastoors het met hun meid deden, dat wisten we zestig jaar geleden al, maar dat ze ook
22 nov
De volgende dag kreeg ik rond een uur of vijf telefoon van ons ma. ‘Komt ge nog?’ … ‘Nee.’ … ‘Liggen die Zwanworstjes nog op uw lever?’ … ‘Ze moet vooral niet denken dat ik naar haar pijpen ga dansen.’ … ‘Ik ben anders
15 nov
De weken erna stond mijn agenda behoorlijk vol. Toch reed ik twee keer per week naar Waasmunster. Tevergeefs. Ons ma verklaarde me zot. ‘Ge zou u moeten schamen. Niet gepermitteerd, alle naft die ge erdoor jaagt.’ Ze had gelijk. Twee weken voor
08 nov
Het duurde uiteindelijk drie weken voor ik terugkeerde naar Blauwendael. De tijd vliegt sneller dan ik. Misschien zelfs sneller dan een heks op een bezemsteel. En, helaas, Waasmunster ligt niet in mijn achtertuin. … Ze zat op hetzelfde
01 nov
Ik leerde haar kennen in het park van Blauwendael, bij de vijver. Op een herfstdag die smaakte naar zomer. Ik had mijn moeder willen verrassen met een onaangekondigd bezoek, maar de vogel bleek gevlogen. … De vrouw zat op een bankje, en at
28 okt
‘Werd het u ook teveel?’ vroeg ze, toen ik een kwartier later weer ging zitten. … ‘Ja.’ … ‘Weet ge, ik probeerde dat ambetante gevoel en die slechte smaak weg te redeneren, en in het begin lukte dat ook. Later niet
25 okt
Toen ik de volgende dag arriveerde, lag Yvonne nog in bed. ‘Help je me even naar de zetel?’ … ‘Natuurlijk.’ Ik ondersteunde haar. Ze voelde zo licht als een vogeltje. … ‘Ja,’ las ze mijn gedachten. ‘Ik ben gestopt met eten. Ik zie er het