Richting kiezen!
‘Keuzes maken’, zeg ik vaak tegen beginnende schrijvers. ‘Moet je personage naar Amsterdam, zet ‘m dan niet op de tgv naar Parijs. Dat kan een leuk uitstapje opleveren in een roman, maar in een kortverhaal heb je daar geen tijd voor.’ …Vroeger begon ik die uitleg met richting kiezen. Dat doe ik tegenwoordig niet meer. Richting komt me de strot uit. Kijk maar eens naar onderstaande draken die ik deze week verzamelde….. …Rita nam een glas uit de kast en liep richting frigo. …Sven knipoogde richting mij, zijn ogen werden groot als karbonkels. …Nadat André het lijk had begraven, repte hij zich richting badkamer en nam een douche. Serieus, een mens zou voor minder de moed verliezen! Wat is er in godsnaam mis met het woordje ‘naar’? Niets toch? En ja, richting (eigenlijk een zelfstandig naamwoord) mag als voorzetsel gebruikt worden. Het is dan een verkorte vorm van in de richting van. Bijvoorbeeld: …Piet vertrok richting station, maar kwam er nooit aan. …Na het ontbijt namen we de bus richting Madrid. …Elise nam de Steenweg richting Aalst. Hoe ze een kwartier later op het kerkhof van Dendermonde belandde, zal voor altijd een raadsel…
Lees verder...
