De kronieken van liefde, lust en afzien – Celeste – 12
De keer erop had Celeste een bidon gedestilleerd water mee.
… ‘Kom je strijken?’ vroeg ik.
… ‘Nee, hoor. Ze gaf het water aan de planten, nam de twee flessen wodka die klaarstonden op de keukentafel, en goot die over in de lege bidon.
… De vanzelfsprekendheid waarmee ze dat deed, gaf mij een instant schuldgevoel. Ik mocht hier niet langer aan meewerken. Ik moest haar afhelpen van de drank.
… Het was alsof ze mijn gedachten raadde. ‘Maak je geen zorgen, Ingrid. Het gaat de goede kant op. Sinds ik naar hier kom, drink ik nog maar twee flessen per week. Nog niet de helft van daarvoor. Dat praten helpt.’
… ‘Begin er dan maar aan,’ zei ik. ‘Misschien krijg ik je ooit nuchter.’
Na dat weekje Parijs was er alleen nog wat Celeste “dode seks” noemde. Het was alsof Daniël een scenario volgde. Hij gaf haar constant aanwijzingen, en observeerde haar zoals een professor in een lab een muis observeert “Een beetje meer tegenstribbelen, liefje. Zoals Blondie het zou doen. Nee, nee, niet je been buigen, en vooral niet lachen, dat verpest de illusie!” Zij voelde zich een gebruiksvoorwerp, en dat zei ze hem ook. Eén keertje.
… Volgens Daniël was dat flauwekul, was ze verpest door haar preutse opvoeding, wist ze niet hoe het eraan toeging in de échte wereld. Hij stelde voor dat ze in therapie zou gaan.
… ‘En deed je dat?’ vroeg ik.
… ‘Ja, tweemaal. Die man vond me zo normaal als wat, maar dat heb ik nooit verteld aan Daniël. Ik wilde dat hij bij mij bleef. Wie scheidde, was mislukt, en dat wilde ik niet. En mijn luxe wou ik ook niet kwijt.’
… ‘Vorige week klonk je anders. Toen zei je dat je hem graag zag.’
… ‘Dat dacht ik, ja, maar eigenlijk was ik gewoon bang.’
Ergens begreep ik haar wel. Ik was ook bang geweest toen mijn eerste man en ik uiteen gingen. Ik had ook gedacht dat er nooit meer iemand naar mij zou kijken, dat ik moederziel alleen zou zitten verkommeren, en dat ik mijn facturen niet meer zou kunnen betalen.’ Uiteindelijk viel dat allemaal dik mee, maar je moet het natuurlijk hebben meegemaakt om het te weten.
‘Zou hij bij mij gebleven zijn als ik zijn spelletjes niet had meegespeeld?’ vroeg ze.
… Ik had er geen antwoord op.
(wordt vervolgd)
Tekening gemaakt met AI