2021 zette in als een slechte film: saai en troosteloos. De coronamaatregelen bleven van kracht, blauwe mondmaskers overheersten het straatbeeld, wilde je cultuur snuiven, dan moest je een tijdslot boeken. Alle spontaneïteit was foetsie.
… En ja, natuurlijk veegde ik regelmatig mijn voeten aan de voorschriften, al vergde dat een voortdurende staat van paraatheid.… Lees verder
Bij het afruimen van de tafel merkten we dat ze de drie foto’s onder de placemat had geschoven. Het deed een alarm bij mij afgaan.
… ‘Laat los,’ zei mijn lief. ‘Wat ze ook van plan is, het is goed overdacht, en jij moet daar niets aan proberen te veranderen.’… Lees verder
‘Fons stierf in 99,’ zei ze. ‘Hartaanval, een week nadat hij op prepensioen was. We waren gaan wandelen, rustten even op een bankje, en toen zakte hij in elkaar. Gedaan! Toen had het voor mij ook mogen stoppen, maar ja …’ Ze stond op, drentelde wat over en weer, ging terug zitten.… Lees verder
Net toen ik mijn hand uitstak, trok Maria het zakje terug. ‘Wacht efkes, ik moet u eerst nog iets anders laten zien.’ Ze grabbelde in haar handtas, haalde er drie foto’s uit. ‘Kijk hier eens naar. Kent ge ze?’
… Ik nam de eerste foto van haar over, donderde bijna vijftig jaar terug in de tijd.… Lees verder
Er wordt wat afgereisd in mijn kennissenkring. De lente proeven in Fuerteventura, naar Machu Picchu in Peru, tussendoor even gaan skiën in Zwitserland, en daarna de zomervakantie voorbereiden. Bij voorkeur een all-in, diep in het zuiden. In zo’ oord waar je levend bakt, braadt en smelt.… Lees verder