Zot zijn enzovoorts 23 – op de vlucht…
Achter mij gilde iemand. ‘Mais non, Nanette, mais non!’ De druk op mijn schouder verdween. … Nog voor ik kon vragen wat er was gebeurd, stond de eigenares van de zaak aan onze tafel met twee verse karafjes wijn. Tegen de shock. Ze zag de schrammen in mijn nek, trok bleek weg. ‘Un instant.’ Een minuut later was ze terug met ontsmettingsmiddel. Ongewild werd ik het spektakel van de dag. … Wat er nu eigenlijk gebeurd was, vroeg ik aan mijn lief, toen de eigenares – na nog minstens tien excuses – weer achter haar toog stond. … ‘Haar dochtertje passeerde achter jou met een kat in haar armen en…’ … ‘Zette ze die in mijn nek? Waarom?’ … ‘Maar nee, dat beest schrok van iets en sprong weg.’ … ‘Schrok van iets?’ … ‘Misschien van je haar. Ik moet zeggen, met al die wind ziet het er wel héél woest uit.’ … ‘Of ze wilde erin nestelen, zoals die mus vorig jaar en dat meesje in Wildert.’ (En nee, dat verhaal vertel ik niet. Neem gewoon van me aan dat mijn warhoofd een hoge nestwaarde lijkt te hebben.) De nacht ‘in…
Lees verder...