De deur van de sacristie ging terug open. De man in het grijs kwam naar ons toe. ‘Ik zou willen afsluiten. Kan dat?’
… ‘Moeten we weg?’ zei Maria. ‘Wat voor een gat is dat hier? Geen cafés en een godshuis met openingsuren.… Lees verder
‘Perversiteiten,’ herhaalde Maria. ‘Ik weet niet of ik zo’n woord mag gebruiken in een kerk. Hoewel … Die priesters en die nonnen zijn ook geen heiligen. Dat pastoors het met hun meid deden, dat wisten we zestig jaar geleden al, maar dat ze ook anderen lastigvielen …’ Ze schudde het hoofd, wierp een blik op het altaar, sloeg een kruis.… Lees verder
De volgende dag kreeg ik rond een uur of vijf telefoon van ons ma. ‘Komt ge nog?’
… ‘Nee.’
… ‘Liggen die Zwanworstjes nog op uw lever?’
… ‘Ze moet vooral niet denken dat ik naar haar pijpen ga dansen.’
… ‘Ik ben anders wel curieus.… Lees verder
De weken erna stond mijn agenda behoorlijk vol. Toch reed ik twee keer per week naar Waasmunster. Tevergeefs. Ons ma verklaarde me zot. ‘Ge zou u moeten schamen. Niet gepermitteerd, alle naft die ge erdoor jaagt.’ Ze had gelijk.
Twee weken voor Kerstmis had ik eindelijk prijs.… Lees verder
Het duurde uiteindelijk drie weken voor ik terugkeerde naar Blauwendael. De tijd vliegt sneller dan ik. Misschien zelfs sneller dan een heks op een bezemsteel. En, helaas, Waasmunster ligt niet in mijn achtertuin.
… Ze zat op hetzelfde bankje, deze keer droeg ze een donkerblauw broekpak en een namaak beestenveljas.… Lees verder