De kronieken van liefde, lust en afzien – Celeste – 11
Ik was er zeker van dat ik Celeste niet meer zou terugzien. Ik had het mis. De week erop was ze present. We liepen meteen door naar het terras. ‘Geen problemen gehad thuis?’
… ‘Nee, ik vroeg hem waarom hij had gebeld en hij zei dat hij zekerheid wilde. Ik heb hem voorgesteld te komen kennismaken met jou, maar dat bleek niet nodig. Hij heeft de afgelopen dagen navraag naar jou laten doen, en je schijnt een onberispelijke reputatie te hebben.’ Ze liet haar ogen rollen.
… ‘Fijn om te horen,’ zei ik zo neutraal mogelijk, al vond ik het een héél vieze gedachte dat iemand in mijn leven neusde.
… ‘Geef je me eerst een samenvatting van de les, zodat ik iets te vertellen heb thuis.’
… Ik gaf haar een geprint resumé van het onderwerp perspectief. ‘Dat betekent …’
… ‘Ik weet wat het betekent,’ onderbrak ze me, ‘en ik vind het een vies woord. Ik heb het honderden keren moeten horen. Dat mijn visie niet de enige was, dat ik ook ZIJN standpunt moest respecteren.’
… Ze was weer op gang …
De volgende dag nam hij haar mee naar een sekswinkel. ‘Kies maar uit wat je leuk vindt?’
… ‘Ik heb wat ik leuk vind. Ik heb jou!’
… De verkoopster kon erom lachen. Hij niet.
… Uiteindelijk verlieten ze de zaak met een heel assortiment hulpmiddelen en exotische lingerie, goed voor bijna 2000 Franse frank. Daarna nam hij haar mee naar een pornocinema. ‘Om bij te leren.’ Toen ze weer in het hotel waren, moest ze eraan geloven. Hij liet haar een spuuglelijke rode body aantrekken die alles bedekte wat niet bedekt moest worden, en vice versa, ketende haar vast aan het bed en testte een halve nacht de rest van zijn aankopen op haar uit.
… Hij was zielsgelukkig, overlaadde haar de volgende dag met kussen, complementen en cadeaus.
… Zij glimlachte en zweeg.
‘Waarom?’ vroeg ik. ‘Je vond het niet fijn. Waarom zei je niets?’
… Ze haalde haar schouders op. ‘Ik was bang dat hij weer scheef zou gaan … ‘Ze stokte. ‘Mag ik alstublieft-alstublieft een jenever?’
… Ik gaf er haar een, een kleintje. Ze kiepte de borrel in één teug naar binnen. ‘Vergeleken met die secretaresse was ik een dikke, oude slons. Wilde ik hem houden, dan moest ik toegevingen doen.’
… ‘En waarom wilde je hem houden? Mannen genoeg toch?’
… Weer een schouderschok. ‘Ik zag hem graag,’ zei ze. En toen, na een lange stilte. ‘Denk ik.’
(wordt vervolgd)
Tekening gemaakt met AI