OPEN BRIEF AAN ZUHAL DEMIR

Tureluurster/ februari 16, 2021/ Geen categorie/ 4 commentaren

Mevrouw Zuhal Demir, Ik wil u heel graag laten weten dat ik voor het eerst in mijn leven spijt heb van het feit dat ik nog nooit heb gestolen en bedrogen, en vooral van het feit dat ik nog nooit belastingen heb ontdoken.  Dat mag u op conto zetten van de Vlaamse regering, van uw ploeg dus. ;;;Ik werd opgevoed met de basisprincipes eerlijkheid en respect voor gezag. Bij mij is een woord een woord, en een afspraak is een afspraak. Ik was trots op die principes. WAS. Verleden tijd, want uw ploeg heeft me afgelopen maand gedegradeerd tot ‘naïeve onnozelaar’. ;;;Waarom zouden burgers eerlijk moeten zijn als hun beleidsvoerders bedriegen naar hartenlust? Ja, dit gaat over het zonnepanelendossier. Ik had al een hele poos het gevoel dat het niet goed ging met ons milieu, en dat ik mijn steentje moest bijdragen om daar iets aan te doen. Nadat mijn kleinzoon werd geboren, besloot ik mijn spaargeld te stoppen in zonnepanelen. Omdat ik wilde dat hij kon opgroeien in een groene wereld, en ja, ook omdat de investering meer rendement beloofde dan de bank. …Toen enige jaren later mijn zoon alleen ging…

Lees verder...

De Croo & Co in de cel!

Tureluurster/ februari 8, 2021/ Geen categorie/ 4 commentaren

‘Mocht ik liegen en bedriegen zoals de Staat, dan zat ik al lang in ’t gevang!’  Dat is de zin die ik het vaakst hoor in mijn krantenwinkel, altijd op de toog gesmeten door een of andere man met een blikje Jupiler in zijn handen. …Ja, ja, denk ik meestal. …Vandaag niet. Dat komt door Lutgarde. Lutgarde is vierenzeventig en zowat de meest milieubewuste vrouw die ik ken. Niets wordt NIET gerecupereerd bij haar. Komt voor een stuk doordat ze het niet breed heeft, zegt ze zelf. ‘Alle beetjes helpen, ook naaktslakken.’ Het komt ook door haar man die negen jaar geleden stierf aan de gevolgen van luchtverontreiniging. Daar praat ze zelden over. ‘Voorbij is voorbij, en ik krijg hem er niet mee terug.’ De paar duizend euro die hij haar naliet investeerde ze in een regenput en zonnepanelen. Groen water, groene stroom. Met wat restte verving ze de oude stookolieketel door elektrische radiatoren. Drie stuks. Eén voor elke kamer van haar piepkleine woning. ‘Warmte en licht voor de rest van mijn dagen. Gratis! Als ik het verstandig aanpak, kom ik net toe met mijn pensioen.’ … Ik hoor het haar nog…

Lees verder...

Vet doodt

Tureluurster/ december 21, 2020/ Geen categorie/ 6 commentaren

Er liggen een paar stille weken achter mij. Corona was aan de haal met mijn ‘goesting’. Ik verkommerde. Zelfs de sanseveria’s van de buren leken levenslustiger dan ik. En toen … was daar – vorige woensdag, in het Rozenbroekenpark – die witharige dame in wijnrode cape met bijpassende enkellaarsjes. …Ze zat op het bankje tegenover mij en at een gebakje met slagroom. Intussen tuurde ze ingespannen naar iets wat ik niet kon zien, iets bij haar voeten. Ze ging verzitten, boog voorover. Een klodder slagroom belandde op de grond. Ze leek het niet te merken. Toen ze opkeek, kruisten onze blikken elkaar. …‘Is dit wat ik denk dat het is?’ vroeg ze. …‘Momentje.’ Ik klapte mijn smartphone dicht en liep naar haar toe – tot op anderhalve meter. In het gras, net naast de slagroom, lag een gebruikt condoom. …‘Iemands kwakje?’ …Ik knikte. …‘Speciaal,’ zei ze. ‘Een primeur, mijn eerste verpakte kwakje. Dat ik daarvoor zo oud moest worden.’ Ze lachte. Ze heette Gilberte. Haar tong was twintig, haar hart vijfendertig, haar botten waren honderdnegentig. Alles samen zorgde dat voor een gemiddelde van eenentachtig. Vijf jaar eerder had ze haar man laten…

Lees verder...

Licence to kill!

Tureluurster/ november 4, 2020/ Geen categorie/ 14 commentaren

Voor het eerst in twintig jaar voel ik mezelf geregeld kraken, crashen, craqueleren… En nee, dan heb ik het niet over knieën of ellebogen. Sinds maart dit jaar draait ALLES om corona. …Sinds maart dit jaar moeten we stukje voor stukje onze vrijheid en ons welbehagen afstaan. Onze terrasjes, onze uitjes, onze buurtbabbels, onze creativiteit, onze collega’s, onze hobby’s, onze knuffels. …Op advies van wetenschappers die om de maand een nieuwe visie uit hun mouw schudden en die leven bij gratie van statistieken. …Op advies van politici die zelden of nooit een visie hebben. Voor het eerst in twintig jaar meen ik te begrijpen waarom mensen zich voor een trein gooien, pillen slikken, of een touw om hun hals strikken. Vroeger snapte ik dat niet. Nu wel. Wat moet je anders, als je met je rug tegen de muur staat? Voor het eerst in mijn leven zie ik de toekomst zo donkerzwart dat ze er even goed niet kan zijn. …Leve het graf of de urne, waar je zonder mondmasker mag resideren! Dat is wat al dat gedoe rond het corona-monster doet met een mens die zich doorgaans tamelijk goed in de…

Lees verder...

En toen was hij dood…

Tureluurster/ november 3, 2020/ Geen categorie/ 7 commentaren

De grote held uit mijn jonge jeugdige jaren was Ivanhoe – de koene ridder uit de serie die in de jaren zestig bij ons te zien was. Een fantastisch schone gast die paard reed en de misdeelden verdedigde. Wat heeft een kind meer nodig om voor altijd dromer te worden? … Niets toch? … Ivanhoe werd vertolkt door Roger More, al was ik me daar toen niet van bewust. ….Ivanhoe was Ivanhoe. Punt. ….Ik begon mijn zakgeld op te potten voor de aanschaf van een paard. Dubbel punt. Het was dus niet verwonderlijk dat Roger More mijn favoriete James Bond werd. … Irma Laureys – het hoofdpersonage uit “Mijn zoon, mijn monster” is het daar niet mee eens. Zij viel (en valt) voor Sean Connery – wat ze uitspreekt als Sejan Konnerij. Driekwart mensenleven geleden nam ze zich voor de eerste vrouwelijke 007 te worden. Wat haar behoorlijk goed af ging. … Had ze – net als Bond – een Miss Moneypenny gehad die haar steunde, dan was het haar waarschijnlijk gelukt! En kijk… nu zijn ze allebei dood, de twee meest spectaculaire Bond’s. Roger Moore gaf er in 2017 de brui…

Lees verder...