Waar we ook zaten – hoog boven de Cèze of in het dal van de Lesse …
…De verhalen tierden welig, de wonderen loerden om de hoek, de lach was nooit uit de lucht.
…Een prachtige afsluiter van een geslaagd seizoen!
Van spijker, over ganzenveer naar computer … Het leven van een schrijver is er serieus op vooruit gegaan. Het leven van een drukker eveneens: van manueel ‘zetten’ – een enorm werk – over offset naar digitaal. De andere stappen sla ik even over. Wat gebleven is, zijn de ‘foutjes’. Geen enkele schrijver of drukker ontsnapt eraan. Hoe dat komt, met alle controlemechanismes die we nu kennen? Omdat we niet lezen wat er staat. We lezen wat we willen dat er staat, of wat we denken dat er staat. Lees jij wat er staat? Doe de test! 1 1 1 2 1 1 2 1 1 1 1 1 2 2 1 3 1 2 2 1 1 1 3 1 1 2 2 2 1 1 1 1 3 2 1 3 2 1 1 De perfecte lezer (schrijver?) is degene die weet wat er op de volgende rij moet komen. Degene die me via de blog als eerste een juist antwoord bezorgt, ontvangt een gratis exemplaar van het e-book ‘je verhaal in de juiste taal’ of een gratis exemplaar van de verhalenbundel ‘Weg’ van het Gentse Schrijverscollectief. Succes! Foto 1:…
Lees verder...
Er was niets waar ik vroeger meer over zeurde dan over wind. Op de ene of de andere manier blies die altijd de kant op waar ik niet moest zijn. Reed ik ’s morgens naar school, dan wilde hij me thuis houden. Keerde ik ’s avonds huiswaarts, dan stuurde hij me terug naar de nonnen. Op een miezerige maartavond ging hij helemaal over de schreef. Halverwege de gloednieuwe autostradebrug plukte hij me gewoon van mijn fiets en kwakte me tegen het beton. Wiel verbogen, knieën kapot, scheur in mijn anorak. ‘Gevochten?’ vroeg mijn vader toen ik veel te laat thuiskwam. Hij knipoogde erbij. Ik keilde mijn boekentas in de hoek van de keuken en ging zitten mokken. ‘Hier.’ Hij gaf me een beker chocomelk. Ik was te oud om te huilen, vond ik. De waterlanders dachten er anders over. ‘Die stomme wind,’ snikte ik, ‘altijd tegen. Altijd, altijd, altijd!’ Mijn vader keek me lang aan, liep naar de kast, smeerde een boterham. ‘Tegen windmolens kan je vechten,’ zei hij toen, ‘tegen wind niet. Je had terug moeten blazen. Dat doe ik ook altijd. Of het écht helpt? Nee, denk ik. Toch voelt…
Lees verder...