Als lunch eten we de resten die we meekregen in Kington. We installeren ons in een wei – onder toezicht van twee koeien, vervolgen daarna onze weg naar Alençon.
… Als we plaatsnemen op een van de terrasjes is de wekelijkse markt net afgelopen.… Lees verder
De volgende morgen ligt het binnenplein er verzopen bij; van zodra we buiten komen, klaart de hemel op. Of is het mijn ‘nieuwe oog’ dat zon ziet? Soit, ik zet de gps op ‘Alençon, geen tolwegen’.
… ‘Waar gaan we heen?’… Lees verder
Behalve een ploeg wegenwerkers valt er geen mens te bespeuren in Chaumont-en-Vexin. Er hangt een overweldigende stank van asfalt, het geluid van drilboren is nauwelijks te harden. Schone, gespierde kerels in fluohesjes lopen af en aan. Hôtel St. Nicolas ligt te midden van alle herrie, we zijn de enige gasten.… Lees verder
We rijden Beauvais binnen langs de ‘goede kant’. Net om de hoek van de straat waar we parkeren treffen we het oudste huisje van de Oise-streek. Afgebroken op een plek die ik me niet herinner, en steen na steen, balk na balk heropgebouwd in de schaduw van de adembenemende kathedraal Saint-Pierre.… Lees verder
Drie dagen later vertrekken we, met op de achterbank een doos vol groene Michelins, acht in totaal. Ik heb enkel geboekt voor het Pinksterweekend, weet dus niet waar we de andere dagen zullen eindigen, maar één ding is zeker: ik zal geen enkele bezienswaardigheid missen😉
… ‘Waarheen?’… Lees verder