0610, 2022

Selona: synoniem voor bedrog!

Tureluurster/ oktober 6, 2022/ Geen categorie/ 0 commentaren

Twee weken geleden vond ik het ineens hoognodig de slaapkamer te ‘grotekuisen’, de kleerkast vooral. …Dat is – alle vrouwen kunnen dat beamen – hard  labeur. Alles eruit, alles passen (om te zien of je er niet te plat, te rond of te vaal uitziet). Alles weer erin. …Het resultaat mocht er wezen: een kleerkast uit de boekjes, een kleerkast waar niets aan toe te voegen viel. Dat nam ik me dan ook heilig voor. Niets meer kopen! Genoeg was genoeg. …Nog geen vijf minuten later kreeg ik deze zalige huisjas in het vizier. Facebook-advertentie.  De komende grauwe winter beloofde ineens kleur en warmte. Een verleiding die me zo goed als hersenloos maakte. Ik bestelde en betaalde. …Hebzucht – een Bijbelse zonde. …En ja, beloftes breken (en dan nog aan jezelf) vraagt om straf.  Die kreeg ik dan ook. Na de bevestigingsmail – met onbruikbaar trackingnummer – werd ik overspoeld door bullshit. Vragen daaromtrent werden beantwoord met nog meer bullshit. Toen ik eindelijk (veel te laat) een kijkje nam op hun facebookpagina vond ik daar een stortvloed van klachten. … Ja, ik was (ben) mijn geld kwijt. Ergens ver weg lachen dubieuze…

Lees verder...

2109, 2022

Veertien vrouwen en een knappe kop…

Tureluurster/ september 21, 2022/ Geen categorie/ 4 commentaren

De veertien vrouwen heb ik. Ze zitten veilig opgeborgen en worden binnenkort op jullie losgelaten. Tegen mijn zin. Ik wilde ze nog een jaartje bij mij houden, koesteren, verwennen – en ja – ook een beetje uitbuiten. Helaas… Het gaat niet zo goed, dat schreef ik al. Ik wijk af, ik vlucht in liedjes. Dat heeft een reden. Drie van de personages van het boek waaraan ik nu hoor te werken (titel: 2084), zitten vast. Onder de grond, met snel slinkende zuurstof. Raken ze daar niet weg, dan gaan ze dood. Dat is niet de bedoeling, want dan heb ik geen verhaal meer. …Die personages (Volkert, Ian en Kenjab) zijn behoorlijk slim en bijdehand, maar een personage kan – jammer genoeg –  nooit slimmer worden dan zijn of haar schepper. Als IK niet weet hoe ik hen moet bevrijden, dan rotten ze daar weg, hoe slim ze ook zijn. Daarom heb ik een knappe kop nodig. Iemand die weet hoelang mensen kunnen overleven in hun eigen uitgeademde stikstof. Iemand die deuren kan forceren, zoals MacGyver vroeger. Met een pennenmes, een doosje lucifers en tape, met een kilo bloem, rotte aardappelen, een zelfgemaakt…

Lees verder...

1609, 2022

Afwijken…

Tureluurster/ september 16, 2022/ Geen categorie/ 4 commentaren

Ik weet niet wat het is. De laatste tijd wijk ik af. Mijn pen krast, mijn tikvingers stotteren. Mijn verhaallijnen komen in de file te staan. Ik heb enkel zin in zingen. Ontzettend blij word ik daarvan. Hoe mijn omgeving erover denkt, dat laat ik even in het midden… Zin in zingen, een goed klinkende alliteratie. Alleen stelt die (bij mij) niets voor. Te veel sigaretten, te veel drank en te weinig verstand van noten…  Toch is die liefde voor muziek niet nieuw. Iets meer dan twintig jaar geleden wilde ik meedoen aan een wedstrijd voor beginnende songwriters. Ik was te oud. Dus dwong ik mijn dochter om zich in te schrijven (ja, zo slecht was ik toen. Nu niet meer.) …Ze (wij) won(nen) de publieksprijs en het nummertje werd op muziek gezet. Door Morabezza. Ik weet niet of ze nog bestaan, maar mijn dochter en ik bestaan wél nog – zij meer dan ik – het nummer ook…  Ik voeg het bij. Pure nostalgie. Mooi (vind ik).  . 

Lees verder...

0808, 2022

Vrouw fijngehakt en vermalen!

Tureluurster/ augustus 8, 2022/ Geen categorie, Schrijftips, Schrijven en ik/ 2 commentaren

Ja, ja, soms gebeurt het. Soms worden mensen vermalen, in stukken gehakt. En nee, niet ergens in een Taliban-land, maar gewoon bij ons. Het overkwam Paula S, het hoofdpersonage uit een van mijn vorige romans.  Over enige weken of maanden wacht Irma Laureys, de vrouw op bovenstaande foto, allicht hetzelfde lot. Dan gaat ze de versnipperaar in, en zal het lijken of ze nooit heeft bestaan. Dat is het lot van personages die niet ‘in de markt liggen’, die geen persaandacht krijgen, die niet verkopen… En daar sta je dan. Of je ligt ergens in een verdomhokje – uitgeteld, leeg, randje depressie. Een boek waar je meer dan twee jaar aan werkte, wordt gebannen uit het Centraal Boekhuis (omdat de uitgeverij de huur te hoog vindt) en wordt verwerkt tot pulp. Wees serieus: als schrijver zou je voor minder onderuit gaan, nee? Had Irma tien procent gekregen van de aandacht die Eva De Wolf kreeg (het hoofdpersonage uit Het smelt van Lize Spit), dan mocht ze blijven leven. Bij deze dus een dringende oproep om deze tien procent te leveren, om Irma in leven te houden. Bestel haar bij de boekhandel, bij…

Lees verder...