“Dardennen”
Tijdens de schrijfweek in Rochefort leek het leven weer eventjes normaal – ‘oud normaal’! Er werd niet geknuffeld deze keer. Dat viel op. Ze houden van elkaar, ‘mijn’ schrijvers, en daar horen doorgaans knuffels bij. Dit jaar moesten ze het hebben van ‘ogenspel’ en ‘mimische acrobatie’, wat heel beklijvende momenten opleverde. …We gebruikten meer zeep. Ook dat viel op. Nooit eerder een zeep-dispenser zo hard zien werken. …En… We leefden verwonderlijk veel buiten, ook als het miezelde. Computers houden niet van miezel, maar gelukkig hadden we partytentjes. Anti-miezel-bouwsels… Voor de rest ging alles zijn oude, vertrouwde gangetje: schrijven, lezen en brainstormen, een massa intrigerende teksten, lekker eten en drinken – aperootjes, digestiefjes en alles daartussenin – af en toe een wandeling, en ongelooflijk veel zwans en slappe lach. …Zeg nu zelf, wat is er zaliger dan zo’n slap makende tranenlach die alle tristesse en ongenoegen uit je lijf perst en je achterlaat als een blij veulen? Niets toch? Het was mijn eerste live cursus sinds Corona het leven overnam, en … het was een topper! …Een topper die – niettegenstaande veel nabijheid – GEEN besmettingen opleverde. (dit ter info van de doemdenkers!) …Een…
Lees verder...
