We daalden. Drie treden. Vervolgens tien. Daarna zeven. Ik zag de spinnenwebben groeien, de spinnen eveneens. In mijn hoofd waren die intussen zo groot als krabben. En toen … toen stonden we ineens oog in oog met de vulkanen van Auvergne.… Lees verder
Oliviers laatste examen was op vrijdag. De dag ervoor zouden mijn lief en ik naar Frankrijk vertrekken, weekje Auvergne. ‘Had ik geweten dat je hier ging blokken,’ dan had ik die vakantie uitgesteld,’ zei ik.
… ‘Waarom?’
… ‘Omdat ik je hier niet graag alleen laat.’… Lees verder
De week erop was er geen tijd voor liedjes of voor rebellie. Ik werd ingeschakeld als blok-oma, en moest me verdiepen in algebra (dat nu getallenleer heet), Franse vervoegingen, Engelse woordenschat, Europese hoofdsteden en Romeinen. Kwestie van een beetje beslagen op het ijs te komen, nietwaar😉
… Ik stelde mijn kleinzoon voor om in schijfjes van 50 minuten te werken.… Lees verder
Het liedje dat ik al klaar had voor Didier was een swingend nummer met een gezonde dosis humor erin. Nummer twee moest anders worden, zoetgevooisd. Idyllisch dus, spotte een stemmetje in mijn hoofd. Dat zou een zware opdracht worden. Ik ben zo romantisch als een goudvis, en waarschijnlijk doe ik dat beest hiermee nog onrecht aan!… Lees verder
Er zijn een massa dingen die ik niet durf – of die ik niet kán. Ik ben bang voor zowat alle beesten, ik ben bang voor elk water dat niet in een glas past (en zelfs dán ben ik er niet gek op!),… Lees verder