Een ongewenste luchtbel in een zee van kleur
Soms zweef ik. Als ik een brief krijg, bijvoorbeeld, van een verre man die laat weten dat “Mijn zoon, mijn monster” voor hem de schoonste leeservaring was van 2020. Of als ik een berichtje krijg van een dichte buur: “Ja, mens… ben begonnen aan je boek… Hopelijk komt er nog eten op tafel… Super, echt de max!”… Lees verder
