Corona kreeg geen kuren, Iradj en ik evenmin. Twee weken na de bedevaart met mijn ma zaten hij en ik op het terrasje van De ware Jacob. ‘Hier sprak ik ook af voor mijn eerste verhaal,’ zei ik. ‘Met een puber.… Lees verder
De volgende dag kwam mijn ma op bezoek. Ze wilde komen beewegen in Oostakker-Lourdes, liefst samen met mij. Ik wachtte haar op bij de bushalte, nam haar mee naar huis voor de lunch. Normaal gezien zorgde ik ervoor dat het altijd spic en span lag als ze kwam.… Lees verder
Terwijl ik mijn uiterste best deed om mijn pikante lamsgehakt soldaat te maken (de porties in Urfa zijn onwaarschijnlijk groot) vertelde Iradj me over zijn broer Aman die gesneuveld was in een van die (grens)oorlogen. Het was zijn eerste grote trauma.… Lees verder
Eerst was ik van plan te tricheren, vals te spelen. Ik had mijn lezers vrouwenverhalen beloofd, gesprokkeld in coronatijd. Iradj’ verhaal startte voor mij in 2006, voor hem in 1985. Bovendien was hij een man. Onbruikbaar! Ik zou zijn droomvrouw zelf moeten creëren, en haar op het einde gelukkig laten zijn.… Lees verder