Iradj haalde een pakje Marlboro uit zijn broekzak. ‘Eventjes gestopt met stoppen. Neem er ook een.’ Hij zoog de rook diep in zijn longen, ontspande zichtbaar. ‘Ik liep achter hen aan op benen, zo slap als gekookte spaghetti. Zij en haar compagnons namen rustig de tijd.… Lees verder
Het duurde vier maanden voor ik het meisje (dat ik intussen MIJN meisje noemde) terugzag. Zonder Farnaz zou ik al lang de moed hebben opgegeven, maar zij zweepte me voort. Zoals ze had voorspeld, vond ik Narges op een markt. Ze stond, samen met twee andere meisjes (zussen?),… Lees verder
Iradj at zijn tiramisu met zichtbaar genoegen, maar er zat tristesse in zijn ogen. ‘Is het lastig om over haar te praten,’ vroeg ik.
… Hij dacht er even over na. ‘Niet speciaal,’ zei hij toen. ‘Het is lastig om te praten over mijn thuisland.… Lees verder
‘De volgende poëzieavond arriveerde ik als eerste en ging ik als laatste naar huis,’ vervolgde Iradj na een stevige trek aan zijn sigaret. ‘De week erna eveneens. Verloren moeite! De derde week raapte ik al mijn moed bij elkaar, en maakte ik in de groep een grapje over de schone indringster.… Lees verder