Door de grond zakken…
Uitbuiting… Er gaat geen dag voorbij of je leest er iets over in de krant. Deliveroobezorgers, pakjeskoeriers, mensen met een flexi-job, zichzelf respecterende groentekwekers, en – ja, natuurlijk – de arme kindjes, vrouwen en mannen in verre overzeese gebieden die onze 2 europroducten in elkaar moeten flansen. …Allemaal worden ze uitgebuit – ter ere van onze economische groei die absoluut niet mag stagneren. Een uitdrukking waar ik tegenwoordig fysiek slecht van word. Nog slechter dan van de tegenstrijdige berichtgeving omtrent Covid-19. Zonet ontdekte ik een nieuwe categorie van verschoppelingen: de broodschrijvers. Op een jobsite voor freelancers vond ik volgende advertentie: Voor diverse Vlaamse blogs op zoek naar Vlaamse schrijvers. Vergoeding 3ct per woord. Veel werk beschikbaar. De naam van de aanbieder stond er niet bij, maar wie het ook is… hij of zij mag – wat mij betreft – door de grond zakken van schaamte en stikken in de modder. …En ja, de meeste niet beroemde, niet beruchte, niet esthetisch presentabele schrijvers verdienen minder. Of niets. Maar… zij mogen hun goesting doen: verdwalen in mooie werelden, jongleren met woorden, verliefd worden op hun protagonisten, antagonisten om zeep helpen… …Het leven van…
Lees verder...