Door de grond zakken…

Tureluurster/ november 17, 2021/ Geen categorie/ 9 commentaren

Uitbuiting… Er gaat geen dag voorbij of je leest er iets over in de krant. Deliveroobezorgers, pakjeskoeriers, mensen met een flexi-job, zichzelf respecterende groentekwekers,  en – ja, natuurlijk – de arme kindjes, vrouwen en mannen in verre overzeese gebieden die onze 2 europroducten in elkaar moeten flansen. …Allemaal worden ze uitgebuit – ter ere van onze economische groei die absoluut niet mag stagneren. Een uitdrukking waar ik tegenwoordig fysiek slecht van word. Nog slechter dan van de tegenstrijdige berichtgeving omtrent Covid-19. Zonet ontdekte ik een nieuwe categorie van verschoppelingen: de broodschrijvers. Op een jobsite voor freelancers vond ik volgende advertentie: Voor diverse Vlaamse blogs op zoek naar Vlaamse schrijvers. Vergoeding 3ct per woord. Veel werk beschikbaar.   De naam van de aanbieder stond er niet bij, maar wie het ook is… hij of zij mag – wat mij betreft – door de grond zakken van schaamte en stikken in de modder. …En ja, de meeste niet beroemde, niet beruchte, niet esthetisch presentabele schrijvers verdienen  minder. Of niets. Maar… zij mogen hun goesting doen: verdwalen in mooie werelden, jongleren met woorden, verliefd worden op hun protagonisten, antagonisten om zeep helpen… …Het leven van…

Lees verder...

Slaptjips … een stukje Cecilia Onderstebo voor het slapengaan…

Tureluurster/ november 8, 2021/ Geen categorie/ 0 commentaren

Slaptjips? …Geen idee? …Gewoon Afrikaans voor friet. …Schitterend toch? Mocht een goede geest in een fles één wens in vervulling willen laten gaan, dan koos ik voor  allestaligheid. Zesduizend negenhonderd talen verstaan en spreken. Zesduizend negenhonderd culturen die open gaan. De hemel op aarde! …Helaas, ik heb geen goede geest in een fles. In mijn drankkast huizen enkel geesten die woorden en geheugens vermorzelen. Wil ik een extra taal in mijn hoofd proppen, dan moet ik die flessen in de kast laten, en veel oefenen. …Normale mensen storten zich doorgaans op  ‘nuttige talen’. De taal die mij het meest fascineert, is Afrikaans. Taal voor tijdreizigers. …Wij – Nederlandstaligen – zijn al jaren bezig met verdoezelen. Van ouwemannenhuis naar woonzorgcentrum, van gehandicapte naar minder mobiele, van (doordeweekse) hetero naar Cis-man. En dan wil ik het (bewust) niet hebben over woorden die migranten benoemen. In het Afrikaans houden ze zich daar niet mee bezig.  Een woonzorgcentrum is een aftreeoord,  een gehandicapte is een gestremde, een hetero blijft hetero. Honderd procent echt en eerlijk. … Het Afrikaans kent ook geen verleden tijd (behalve voor sommige hulpwerkwoorden). Alles in het ‘nu’? Tegelijkertijd Alleluja! en Help! Toch……

Lees verder...

Een probeersel… het is te zeggen: iets wat men tegenwoordig een podcast noemt…

Tureluurster/ november 6, 2021/ Geen categorie/ 6 commentaren

Ik ben niet technisch aangelegd. Om eerlijk te zijn: ik heb twee linkerhanden. Ik kan goed tikken en goed schilderen. Excuseer: verven. Daar houdt het mee op. …Tegenwoordig worden we overspoeld met podcasts. Het duurde een poosje voor ik door had dat dit eigenlijk een dure naam was voor wat men vroeger een ‘bandopname’ noemde of – in luxe omstandigheden – een luisterspel. …Aan een luisterspel – met effecten – (wat ik eigenlijk de max vind!) ga ik me niet wagen (daarvoor is mijn linkshandigheid te groot), maar een bandopname ligt wel in mijn mogelijkheden, denk ik. Bij deze presenteer ik jullie dus de eerste pagina’s van ‘Mijn zoon, mijn monster’ – zelf ingelezen, in de hoop degenen die niet kooplustig waren, over de streep te trekken. Mijn stem is nog een jaar of vijfentwintig te jong, maar dat komt vanzelf goed – ergens in de jaren veertig. Ja, het zijn barre tijden voor niet beroemde, niet beruchte, niet esthetisch presentabele schrijvers. Die worden meer dan ooit doodgezwegen, waardoor de verkoop van hun boeken keldert en ze moeten overleven op pasta zonder saus of sla zonder mayonaise. …Soit, goed voor mijn cholesterol.…

Lees verder...

De woordenvanger

Tureluurster/ november 3, 2021/ Geen categorie/ 2 commentaren

Dromenvangers kende ik. Deze morgen ontdekte ik dat er ook woordenvangers bestaan. Minstens één: André.  Nog geen uur nadat ik het verslag van mijn gecrashte site postte, ving hij in de (voor mij) duistere krochten van het wereldwijde web mijn gevluchte woorden. Merci, André.  …Dus… bij deze: een nieuwe link naar ‘De tristesse van een maan achter wolken – deel 2’ ..(En ja, deze keer ben ik disciplinair genoeg geweest om de tekst direct te saven.)   Het duurde drie dagen voor ik kans zag weer naar die supermarkt te gaan. Ze was er niet. Ik drentelde wat over en weer, dronk in het café ernaast een koffie waar ik geen zin in had, drentelde nog wat. Het verdomhoekje bij de ingangsdeur bleef leeg. ……De volgende middag fietste ik terug naar ginder. Ik zag het al van ver. Niemand. ???Het regende. In drentelen had ik geen zin. Ik stond op het punt terug te keren toen er een bus stopte. Geen opstappers, veel afstappers. …..Hoe ik haar in de smiezen kreeg? Ik weet het niet. Toeval, denk ik. Verwonderlijk blauwe ogen in een triest mooi gezicht. Voor de rest was ze onherkenbaar.…

Lees verder...

Geest of website-man? Of ik?

Tureluurster/ november 2, 2021/ Geen categorie/ 2 commentaren

Deze namiddag crashte mijn site. …Enfin, ik weet niet of ‘crashen’ het goeie woord is. De site bestond nog wel, maar bezoekers konden er niet meer op. Een goeie ziel liet het me weten via WhatsApp. Zelf zou ik het niet gemerkt hebben, want ik schrijf vooral op die site, ik lees of herlees nauwelijks. Vroeger zou ik direct in paniek zijn geslagen. Nu niet meer. Nu heb ik een fantastische website-man. Ik stuurde het bericht naar hem door, en ging verder met wat ik bezig was. Een uurtje later was het probleem grotendeels opgelost, nog een uur later werkte alles weer perfect. Op één ding na… Mijn laatste blog was verdwenen. …Gewoon nog eens posten, schreef mijn websiteman. Even knippen en plakken. De bluts met de buil, nietwaar? .. De logica zelve – zeker in deze tijden.  Behalve… dat ik geen kopie heb van die blog. De meeste schrijf ik eerst in klad. Soms tot vier maal toe, en al die kladjes bewaar ik. De laatste was een opwelling, getriggerd door realiteit. Zelf noem ik die dingen meestal een ‘gunst van de Geest’. (ja, met hoofdletter!) …Vandaag ontdekte ik twee lelijke waarheden.…

Lees verder...