2907, 2022

Het verweesde Kind 4 – Anna Maria II

Tureluurster/ juli 29, 2022/ Geen categorie/ 0 commentaren

Al even legendarisch (en ja, nog steeds zonder verweesd kind!) was ons verblijf op de Anna Maria II, een oud binnenvaartschip, omgebouwd voor passagiersvervoer. … Schrijven op een boot… Hoge wolkenluchten, een voorbijglijdend landschap, paling en snoek onder onze voeten, en Jack Sparrow aan het roer. Als dat geen grote literatuur zou opleveren, wist ik het ook niet. De zon scheen toen de trossen werden losgegooid in Amsterdam. Na een kletsnatte lente en een killige voorzomer was dat een welkom cadeau. … Over een lint van glinsterend zilver voeren we  richting Gouda, te midden van een landschap dat niet zou misstaan hebben op een doek van een Oudhollandse meester. Iedereen drumde samen op het dek, niemand wilde naar binnen. De laptops bleven dicht. … Niet abnormaal, want onze omgebouwde vrachtboot was eigenlijk een soort van veredeld sardienenblik. Naast de kajuiten (twee vierkante meter per persoon) was er enkel een eet/schrijfruimte. Een plek die weliswaar tot de verbeelding sprak, met schattige ronde raampjes en zware mahoniehouten meubelen, maar waar je automatisch op elkaars schoot terechtkwam. … Dave, onze schipper (die evenveel gelijkenis vertoonde met Jack Sparrow als een walvis met een sprot) erkende…

Lees verder...

2807, 2022

Het verweesde kind 3 – dozen van beton versus mystiek

Tureluurster/ juli 28, 2022/ Geen categorie/ 0 commentaren

In 1999 maakte ik – samen met mijn kinderen – de reis van mijn leven. Een kleine maand trok ik met een groepje van vijftien door Midden-Amerika. De enige die ik mij nog herinner, is Rob, de reisleider. Alle anderen verdwenen in de nevel van de tijd. … Mijn schrijfgroep uit het jaar 2000 kwam er beter van af. Zeven van de tien overleefden de valkuilen van mijn geheugen. Evy, zo stil en schichtig dat ze bijna onzichtbaar was, Bart, de man met het bokserlijf, en de eerste van mijn pupillen die een uitgeverscontract kreeg, Kathy met de azuurblauwe ogen, Hugo, de senior met de woeste baard die tot zijn 87ste cursus bleef volgen, een intussen naamloze jongen die enkel over melkflessen wilde schrijven en – uiteraard – mijn lief en Erna. … Aan vakanties hield (en houd) ik landschappen over, kunstwerken, sferen, sfeertjes en anekdotes. Schrijfweken leverden vriendschappen op – vaak voor het leven. Geef mij de keuze tussen een weekje ontspanning in een of ander doorstoofd oord en een weekje tekst vreten op een vaak dubieuze locatie, dan kies ik voor het tweede. Zeker weten! De mottigste plek waar we…

Lees verder...

2707, 2022

Het verweesde kind 2 – de kracht van een vervloeking

Tureluurster/ juli 27, 2022/ Schrijven en ik/ 2 commentaren

Het is kermis als een mens de poorten naar zijn verleden openzet. Een ritje in De Rups, daar lijkt het op. Een donkerte vol geheimen, en meteen daarna een vedetten-parade in het helle licht. … Ik kan ze zo van het podium plukken, die vedetten. Erna bijvoorbeeld. Lichting 2000, net als mijn lief. Ze had een humoristische pen en enorm veel slaap. … ‘Red ik niet,’ zei ze toen ik haar op een avond vroeg waarom ze niet bleef plakken. … Ik lachte. In die glorieuze met liefde en lust gekruide week van het millenniumjaar wist mijn lach niet van wijken. … Zij bleef bloedserieus. ‘Ik heb kanker gehad. Vandaar ook dat mijn haar zo kort is.’ … ‘Jij kanker?’ … ‘Yip, en kijk niet zo verschrikt. Ik laat me niet doen, hoor. Ik ben een vechter. Volgend jaar heb ik net zo veel krullen als jij.’ … Halverwege de herfst  zagen we elkaar terug, op een reünie bij mij thuis. En ja, intussen had ze krulletjes gekweekt. Minder volumineus dan die van mij, maar even ros. ‘Volgende reünie draai ik vlechtjes in mijn haar. We gaan er toch mee door, hé?…

Lees verder...

2607, 2022

Het verweesde kind – een verhaal met weerhaakjes…

Tureluurster/ juli 26, 2022/ Schrijven en ik/ 10 commentaren

In het jaar 2000 begeleidde ik voor het eerst een ‘schrijfweek’. … Terwijl ik – op van de zenuwen – samen met de andere docenten stond te wachten op het introductiepraatje van de big boss, viel mijn oog op een slanke, donkerharige man vlak bij het geïmproviseerde podium. Noordzee-blauw-grijze ogen, melancholieke mond. … Liefde op het eerste gezicht? … Ja, het bestaat! … Minder dan twee dagen later was ik vrijgezel af. Mijn collega van theater, een volslanke blondine met een stem als een klok, was stik jaloers.  ‘Niet te geloven, zeg. Missie geslaagd van de eerste keer. Weet je dat ik hier al zes van die stomme weken heb begeleid. Zes! En nog steeds geen match. Het leven is niet eerlijk.’ … Edwin, docent poëzie, legde troostend een arm om haar schouder. ‘Bij mij is het ook al jaar drie, snoes, drie jaar noppes.’ … Ik wist niet waar ik het had. ‘Vinden jullie dit werk dan niet leuk?’ … Ze draaiden zich gelijktijdig naar me toe, rolden met hun ogen. ‘Jij wel dan?’ Het antwoord is ja. Afgelopen week ruilde ik voor de 50ste keer mijn lief voor een bende…

Lees verder...

1307, 2022

Zot zijn enzovoorts – EINDE

Tureluurster/ juli 13, 2022/ Schrijven en ik/ 8 commentaren

Daniëlles goede raad bestond uit vier niet te missen bezoeken. De groene Michelin kwam die dag dus niet uit zijn kot. … We gingen ontbijten bij Pointe De Pen-al-Lann (een uitzicht dat je uit je sokken blaast!), verloren er – nog voor de dag goed en wel was begonnen – (alweer) de tijd uit het oog. We keerden terug naar Roscoff om de zee nog eens te bewandelen bij daglicht, liepen acht kilometer naar de Pointe de Perharidy, bleven treuzelen in de Duinen, overnachtten uiteindelijk nog geen dertig kilometer van het punt waar we vertrokken waren. Op een totaal verlaten camping bij het strand, in een huurtent (ongeveer drie VW-busjes groot en best comfortabel). Ik zou nog veel kunnen vertellen. … Over de honderden vuurtorens bijvoorbeeld, over Plougonvelin, Plouarzel, Landunvez of Brest. … Over het konijn dat ons busje binnenwipte en absoluut met ons mee naar België wilde. … Over die ene nacht dat we willens en wetens toch nog in onze doodskist sliepen. De plek die we hadden gevonden (bovenop een klif) was zo schoon dat we er het ongemak voor over hadden. … Over het stel dertigers dat aan het…

Lees verder...