Toen ik wakker werd, lag hij op zijn rug naar het plafond te staren.
… Wat nu? Naar hem toerollen, het bed uitglippen of me slapend houden? Zoete broodjes bakken of in de aanval gaan? Geen idee.
… Ik werd uit mijn lijden verlost door de deurbel.… Lees verder
Zomertijd brengt niet noodzakelijk zomerweer. Dat werd deze morgen overduidelijk. Samengekoekte wolken, bibberwind en plensregen.
… ‘Bed-weer,’ zei mijn lief. Mijn gezicht moet boekdelen hebben gesproken, want nog voor ik kon antwoorden, stuurde hij zijn plan bij. ‘Zullen we nog eens gaan Brusselen?’… Lees verder
Hij denderde de trap op, verschanste zich in de slaapkamer. Tien minuten later sloop ik op kousenvoeten naar de zolder – mijn werkruimte – en surfte naar de website van Stad Gent. Een trouw annuleren was even gemakkelijk als er eentje aanvragen, zag ik: gewoon een mailtje naar de dienst Burgerzaken – Huwen en Samenwonen.… Lees verder
Op mijn zeventiende, vijftien kilo minder rond dan het jaar ervoor, en met twee jongens die me probeerden te versieren (jammer genoeg niet mijn type), leek het leven verrukkelijk simpel. Ik zou naar Gent gaan studeren, een diploma halen, de man van mijn leven ontmoeten, trouwen, twee kinderen krijgen, en voor de rest van mijn dagen grenzeloos gelukkig zijn.… Lees verder
Mijn Kaatje paste perfect, en werd goedgekeurd, al moest mijn lief even wennen aan de asymmetrie. ‘Doe eens een paar stappen achteruit, en draai eens… Ja, mooi. Past perfect met wat ik in mijn hoofd heb.’
… ‘Serieus? Je hebt écht al iets in gedachten?’… Lees verder