Een eind? Aan ons? Het was slikken. Ik nam een slok koffie, liet me even wegzakken in het gemompel rondom. ‘Oké,’ zei ik toen. Mijn woorden kwamen terecht in de leegte. Hij was al weg.
… Ik rechtte mijn schouders, liep de eetzaal uit alsof ik de Queen was (enfin, dat hoop ik toch), liep de trap op.… Lees verder
Hij viel slecht, die neerwaartse spiraal, want de dag erop vertrokken we voor drie dagen naar Auberge d’ Alle in Dardennen, het hotelletje dat zoveel problemen had opgeleverd bij de boeking, en waarvan we nog niet wisten of het een aanrader zou worden of een te verguizen plek.… Lees verder
De volgende les verliep al even vlotjes, zo goed zelfs dat Koen de rest van de afgesproken momenten on hold zette. ‘Oefen thuis, mensen. We pakken de draad weer op een maand voor de trouw.’
… We oefenden met overtuiging, en het ging steeds beter.… Lees verder
Het is – denk ik – vooral de wíl, die mensen samenhoudt. De wil om elkaar te verstaan, elkaar aan te voelen, elkaar te steunen. Diezelfde wil heb je nodig om met elkaar te dansen, en het was een ongelooflijke kick om te ontdekken dat die wil er was – zowel bij hem als bij mij.… Lees verder
We blikken nu met afschuw terug op de openbare boekverbrandingen van vroeger.
… Foute boel. Niet meer, niet minder.
… Tegenwoordig worden boeken niet meer verbrand. Dat zou te veel controverse opleveren. Toch worden boeken nog steeds vernietigd. Niet omdat ze de moraal schaden of staatsgevaarlijk zijn, maar omdat ze niet ‘genoeg opbrengen’.… Lees verder