Te verguizen – 1 – PICKX van Proximus
De maan, een handvol sterren en een hemel van donkergrijs fluweel… meer heb ik doorgaans niet nodig om content te zijn. Met andere woorden: ik ben een nachtmens. Niet dat ik iets heb tegen zon en kwinkelerende vogeltjes – verre van! Maar op de ene of de andere manier heb ik ’s nachts altijd van alles te doen.
… ‘Kwestie van gewoonte,’ zegt mijn lief. ‘Probeer die gewoonte te veranderen. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Wat ge ’s nachts doet, kan toch ook ’s morgens. Of ’s middags?’
… Hij vindt het al drieëntwintig jaar beu, mijn nachtridderschap. Hij is een vroeg-slaper, en hij wil mij ontzettend graag bekeren tot dat vroeg-slaper-schap. Omdat het zogezegd beter is voor mijn gezondheid. Ik weet wel beter. Het bed is gewoon gezelliger met mij erbij. Dat is al…
‘Kom je mee naar boven?’ vroeg hij gisteren.
… ‘Allez, zeg, het is nog maar kwart over tien.’
… ‘En wat gaat ge dan nog doen? Schrijven? Lezen?’
… Ik zag zijn boze ogen en wist het ineens niet meer. ‘Zappen,’ zei ik impulsief.
… Het leverde een daverende ruzie op.
… En ja, ik verstond dat. Een vrouw die liever zapt dan dicht tegen haar lief aan te kruipen, die deugt niet!
En toen liep alles mis.
… Ik kon verdorie niet zappen. Proximus heeft dat afgeschaft. Tenzij ik die nieuwe decoder en het bejubelde Pickx-systeem niet begrijp. Pickx is voor mij een synoniem voor ‘Oeps, er ging iets mis. Probeer het opnieuw.’ Dat is met stip het zinnetje dat ik het meest te lezen krijg op mijn scherm. Ik kan (soms) opnames bekijken, ik kan (soms) een conversatie voeren met mijn televisie – wat ik NIET wil, maar ik kan niet zappen, niet sfeersnuiven, niet eventjes inpikken en weer verdwijnen. Ik moet het programma dat ik wil proeven opnieuw starten en me door een reclameblok wringen dat ik niet wil zien. Pickx is pesterij, Pickx is lijden.
Ik ging dus toch maar naar bed. Keerde van een kale reis terug. Mijn lief keerde me de rug toe, en zei: ‘ik doe niet aan zappen!’
… Eigen schuld, zeker?