Groeien

Tureluurster/ mei 13, 2019/ Schrijftips, Schrijven en ik/ 2 commentaren

Aan de koude kant van de aarde, precies op het randje tussen opzij en boven, staat een scheve sneeuwberg. Onderaan die berg ligt een scheef dorp. Rond dat dorp kronkelt de Blauwe Rivier – ook een beetje scheef.
Dat is lastig. Water stroomt recht, altijd en overal. Ook in een scheve rivier. Het klotst dus vaak over de rand. Alles wat in het water leeft, klotst mee. Nergens ter wereld zwemmen snoeken, karpers, bliekjes en palingen zo vaak op straat als in Scheefdorp.

Alles wel beschouwd is ‘schrijven’ niet meer of minder dan een wereld laten groeien.
Volgens de Bijbel klaarde God die klus in zeven dagen. Volgens de wetenschap duurde het miljoenen jaren. Ik geef de wetenschap gelijk. Werelden groeien tergend traag.

In februari 2015 startte ik bovenstaand verhaal. Het moest een vervolg worden op de Spinozaatjes. In dat boek was Mathilda Koekoeksklok door een bizarre samenloop van omstandigheden (letterlijk) de lucht ingegaan. Ik zag haar cirkelen als een satelliet, en ik wilde weten wat er met haar zou gebeuren.

Stom!
Verder dan tien pagina’s kwam ik niet. Mathilda bleef zielloos rondjes draaien, en dat had ik helemaal aan mezelf te danken. Ik zeg het dagelijks tegen de schrijvers die ik begeleid. ‘Doel, dames en heren. Doel, doel, doel. Als je hoofdpersonage niets wil, komt je verhaal niet van de grond.’

Ik parkeerde het document bij het afval. Daar bleef het rotten tot ik in de krant een artikel las over een tachtigjarige weduwe die had geprobeerd zelfmoord te plegen om in de hemel te komen, bij haar overleden man.
Er klikte iets in mijn hoofd. Helemaal vanzelf krabbelden mijn vingers naar mijn toetsenbord. Voor ik het besefte, groeide er een nieuwe wereld, een wereld waar je ook zonder zelfmoord bij je liefste geraakte.

Intussen is Mathilde me bijna even na als mijn liefste en mijn kinderen. Ik was dus heel blij toen ze arriveerde waar ze moest zijn, en ik stuurde haar verhaal de wereld in.
Altijd bang afwachten, want het is niet vanzelfsprekend dat uitgevers je liefde delen, maar … vandaag was het feest. Vandaag kreeg ik een telefoontje van een uitgever die evenveel van Mathilda houdt als ik het doe.

Mijn week kan niet meer stuk …

 

Deel dit bericht

  1. Proficiat Ingrid. Ik ben benieuwd naar de nieuwe avonturen van Mathilda. En wat het ontbreken van een doel betreft, je hebt natuurlijk groot gelijk. Zonder doel kan je meters schrijven maar uiteindelijk zal je personage meerdere scènes gewoon rondjes draaien (heb het zelf moeten/mogen meemaken)

    1. Hou het maar op ‘mogen’ Chantal, en … die rondjes hadden alvast één resultaat: doelloos starten zal je niet meer gebeuren;-)

Reageer hier