De volgende dag kwam mijn ma op bezoek. Ze wilde komen beewegen in Oostakker-Lourdes, liefst samen met mij. Ik wachtte haar op bij de bushalte, nam haar mee naar huis voor de lunch. Normaal gezien zorgde ik ervoor dat het altijd spic en span lag als ze kwam.… Lees verder
Terwijl ik mijn uiterste best deed om mijn pikante lamsgehakt soldaat te maken (de porties in Urfa zijn onwaarschijnlijk groot) vertelde Iradj me over zijn broer Aman die gesneuveld was in een van die (grens)oorlogen. Het was zijn eerste grote trauma.… Lees verder
Eerst was ik van plan te tricheren, vals te spelen. Ik had mijn lezers vrouwenverhalen beloofd, gesprokkeld in coronatijd. Iradj’ verhaal startte voor mij in 2006, voor hem in 1985. Bovendien was hij een man. Onbruikbaar! Ik zou zijn droomvrouw zelf moeten creëren, en haar op het einde gelukkig laten zijn.… Lees verder
2021 zette in als een slechte film: saai en troosteloos. De coronamaatregelen bleven van kracht, blauwe mondmaskers overheersten het straatbeeld, wilde je cultuur snuiven, dan moest je een tijdslot boeken. Alle spontaneïteit was foetsie.
… En ja, natuurlijk veegde ik regelmatig mijn voeten aan de voorschriften, al vergde dat een voortdurende staat van paraatheid.… Lees verder
Bij het afruimen van de tafel merkten we dat ze de drie foto’s onder de placemat had geschoven. Het deed een alarm bij mij afgaan.
… ‘Laat los,’ zei mijn lief. ‘Wat ze ook van plan is, het is goed overdacht, en jij moet daar niets aan proberen te veranderen.’… Lees verder