Het verweesde Kind 4 – Anna Maria II
Al even legendarisch (en ja, nog steeds zonder verweesd kind!) was ons verblijf op de Anna Maria II, een oud binnenvaartschip, omgebouwd voor passagiersvervoer.
… Schrijven op een boot… Hoge wolkenluchten, een voorbijglijdend landschap, paling en snoek onder onze voeten, en Jack Sparrow aan het roer. Als dat geen grote literatuur zou opleveren, wist ik het ook niet.
De zon scheen toen de trossen werden losgegooid in Amsterdam. Na een kletsnatte lente en een killige voorzomer was dat een welkom cadeau.
… Over een lint van glinsterend zilver voeren we richting Gouda, te midden van een landschap dat niet zou misstaan hebben op een doek van een Oudhollandse meester. Iedereen drumde samen op het dek, niemand wilde naar binnen. De laptops bleven dicht.
… Niet abnormaal, want onze omgebouwde vrachtboot was eigenlijk een soort van veredeld sardienenblik. Naast de kajuiten (twee vierkante meter per persoon) was er enkel een eet/schrijfruimte. Een plek die weliswaar tot de verbeelding sprak, met schattige ronde raampjes en zware mahoniehouten meubelen, maar waar je automatisch op elkaars schoot terechtkwam.
… Dave, onze schipper (die evenveel gelijkenis vertoonde met Jack Sparrow als een walvis met een sprot) erkende het probleem. Hij gaf het roer over aan zijn vrouw en installeerde een terras mét zonnescherm.
… Het mocht niet baten. Pas toen het landschap stopte met schuiven, gingen de laptops open. Ik haalde mijn handtas uit mijn kajuit en ging van boord.
… ‘Wat ga je doen?’
… ‘Tja, als jullie niet schrijven, kan ik niet coachen, hé. Ik ga het stadje bezoeken.’
… De laptops klapten dicht – de ene na de andere. Alleen Luc hamerde – voor de vorm – nog een paar zinnen uit zijn klavier. Een kwartier later liepen we allemaal samen door de binnenstad
Het werd een terugkerend patroon: landschappen opsnuiven, zon slurpen, stadjes proeven.
… Jenever in Schiedam, poëzie in Leiden, kaas in Alkmaar en hofjes in Haarlem.
… Het enige wat er werd geschreven, was een allerbelabberdst vervolgverhaal, dat met haken en ogen aaneen hing en nergens heen leidde.
… De meest onproductieve schrijfweek ooit, maar één van de mooiste. Zeker weten!