15 nov
De weken erna stond mijn agenda behoorlijk vol. Toch reed ik twee keer per week naar Waasmunster. Tevergeefs. Ons ma verklaarde me zot. ‘Ge zou u moeten schamen. Niet gepermitteerd, alle naft die ge erdoor jaagt.’ Ze had gelijk. Twee weken voor
08 nov
Het duurde uiteindelijk drie weken voor ik terugkeerde naar Blauwendael. De tijd vliegt sneller dan ik. Misschien zelfs sneller dan een heks op een bezemsteel. En, helaas, Waasmunster ligt niet in mijn achtertuin. … Ze zat op hetzelfde
01 nov
Ik leerde haar kennen in het park van Blauwendael, bij de vijver. Op een herfstdag die smaakte naar zomer. Ik had mijn moeder willen verrassen met een onaangekondigd bezoek, maar de vogel bleek gevlogen. … De vrouw zat op een bankje, en at
28 okt
‘Werd het u ook teveel?’ vroeg ze, toen ik een kwartier later weer ging zitten. … ‘Ja.’ … ‘Weet ge, ik probeerde dat ambetante gevoel en die slechte smaak weg te redeneren, en in het begin lukte dat ook. Later niet
25 okt
Toen ik de volgende dag arriveerde, lag Yvonne nog in bed. ‘Help je me even naar de zetel?’ … ‘Natuurlijk.’ Ik ondersteunde haar. Ze voelde zo licht als een vogeltje. … ‘Ja,’ las ze mijn gedachten. ‘Ik ben gestopt met eten. Ik zie er het
21 okt
Yvonne pinkte een traan weg, snoot haar neus. ‘Ik voelde direct dat er iets mis was,’ zei ze zachtjes. ‘Ons Maritaatje wilde niet aan de borst, ze wilde niet geknuffeld worden, ze wilde niets. Na een paar weken was het ook zichtbaar. Haar oogjes
18 okt
Yvonne doezelde weg. Naomi zette de wijn terug in de frigo, legde een plaid over de benen van haar oma, ging bij het raam staan. ‘Hoe vind je mijn nieuwe look,’ vroeg ze met haar rug naar mij toe. … ‘Wreed wijs! Je lijkt ouder, hipper ook.’ …
14 okt
Yvonne nam nog een slokje wijn. ‘Weet ge wat het ergste was?’ … ‘Nee.’ … ‘Mijn moeder wist van toeten noch blazen. Thuis was haar verteld dat kinderen uit bloemkolen kwamen. Toen ze begon te verdikken, dacht ze dat het door het vele eten kwam.