Wandelen, wat is dat eigenlijk? …Heen en weer gaan, zegt Van Dale, in een rustig tempo, ter ontspanning. …Anders gezegd: een trage omweg nemen om te eindigen waar je begon. Puur tijdverlies dus! …Het is dan ook het toppunt van ironie dat mijn onderbewustzijn mij ’s nachts op pad stuurt – slapend. …Inderdaad: ik slaapwandel – van mijn bed naar mijn bed, met een trage
Ze kijkt op van het manuscript, neemt een slok koffie. Er gloeit moordzucht in haar ogen. …‘Je haalde bijna een derde weg’, zegt ze. ‘Van 360 bladzijden naar 250, en bij de helft van mijn zinnen maak je opmerkingen. Taal hier, taal daar, vervoegingen, perspectief. Wat moet ik met die bullshit? Word je daar opgewonden van, van mensen koeioneren?’ …Ik wik mijn woorden, slik ze
‘Ik hou er niet van’, zegt hij. ‘Het zijn net wormen. Ongedierte dat tussen mijn schone woorden glibbert.’ …Het is zijn antwoord op mijn vraag waarom hij geen komma’s gebruikt. Er zijn er meer zoals hij. Een kleine helft van de schrijvers in wording heeft een hekel aan komma’s, de andere helft strooit ermee zoals een valse sinterklaas met letterkoekjes. …Leestekens zijn voor
We zaten in een Amsterdamse kroeg waar schrijvers zich verdringen om elkaar zwart te maken. …Ik zat in een hoekje klein te wezen. Tegenover mij zat de grote A.F.Th. minzaam te glimlachen. …‘Je moet ’s ochtends schrijven, Ingrid. Meteen na het opstaan voor je pc gaan zitten. De stoorzender die ‘leven’ heet geen kans geven!’ …Ik knikte – met twijfel in mijn ogen, vermoed ik.
Ooit al de opmerking gekregen dat je tekst nogal log en traag overkomt? Dat je verhaal regelmatig lijkt stil te vallen? Dat er weinig beweging in je personages zit? …Ja? …Dat kan meerdere oorzaken hebben. Misschien gebruik je te veel flashbacks (op de verkeerde momenten). Misschien denken je personages te veel en doen ze te weinig. Misschien rijg je te veel bijzinnen aan
Of ik Stephen King lees? …Graag! Ook al weet ik dat het in sommige milieus als een trieste afwijking wordt beschouwd. …Nee, hij schrijft geen Literatuur met grote L, maar daar staat tegenover dat weinigen zo goed kunnen vertellen als hij. In 2000 deed King een poging om zijn kennis door te geven. Het resultaat ‘Over Leven en Schrijven’ (Luitingh-Sijthoff )leest even vlot weg als
Aan de koude kant van de aarde, precies op het randje tussen opzij en boven, staat een scheve sneeuwberg. Onderaan die berg ligt een scheef dorp. Rond dat dorp kronkelt de Blauwe Rivier – ook een beetje scheef. …Dat is lastig. Water stroomt recht, altijd en overal. Ook in een scheve rivier. Het klotst dus vaak over de rand. Alles wat in het water leeft, klotst mee. Nergens ter wereld
Simpel, denkt u. Er bestond nog geen papier, en het schrift moest ongetwijfeld ook nog uitgevonden worden. Ja en nee. Papier was er inderdaad niet. Papyrus evenmin. Maar … wees serieus, als ze het wiel konden uitvinden (wat ze deden), dan hadden ze ook wel een ‘schriftdrager’ kunnen verzinnen die iets hanteerbaarder was dan een rotswand. Ze zagen er – denk ik – het nut niet
End of content.
No more posts to load.