Tja … Lezen wat er staat, is blijkbaar niet de sterkste kant van schrijvers. Slechts twee dapperen waagden zich aan de opgave: Kris Devriendt en Geert Van Bossche. Zij stuurden allebei het juiste antwoord in: 3 1 1 3 1 2 1 1 1 3 1 2 2 1 En we kunnen eindeloos doorgaan met deze rijtjes. Het vervolg op bovenstaande rij is: 1 3 2 1 1 3 1 1 1 2 3 1 1 3 1 1 2 2 1 1, De truc? Simpelweg lezen
Van spijker, over ganzenveer naar computer … Het leven van een schrijver is er serieus op vooruit gegaan. Het leven van een drukker eveneens: van manueel ‘zetten’ – een enorm werk – over offset naar digitaal. De andere stappen sla ik even over. Wat gebleven is, zijn de ‘foutjes’. Geen enkele schrijver of drukker ontsnapt eraan. Hoe dat komt, met alle controlemechanismes die we nu kennen?
Ze zitten bij het raam, gevangen in verveling. Hun blik zwerft over het plein. Er wolkt onweer om hun hoofden. ‘Las je die roman waarover ik het had?’ vraagt zij uiteindelijk. Hij kijkt haar streng aan. ‘Fictieschrijvers zijn leeghoofden, Daisy. Mensen met te veel fantasie.’ Hij spreekt ‘fantasie’ uit als was het een synoniem voor ‘drol’, wenkt de ober. ‘Geef mij maar een cognac.’ De vrouw
Er was niets waar ik vroeger meer over zeurde dan over wind. Op de ene of de andere manier blies die altijd de kant op waar ik niet moest zijn. Reed ik ’s morgens naar school, dan wilde hij me thuis houden. Keerde ik ’s avonds huiswaarts, dan stuurde hij me terug naar de nonnen. Op een miezerige maartavond ging hij helemaal over de schreef. Halverwege de gloednieuwe autostradebrug plukte hij
End of content.
No more posts to load.