20 jun

Zot zijn enzovoorts, 11 – rode kaken…

‘Excuseer?’ Een man van een jaar of zestig wees naar onze stroomkabel. ‘Ik krijg die van mij niet in het stopcontact en onze batterij is bijna leeg.’ … Even groenig als wij, dus. Misschien nog wel groeniger. In gedachten wenste ik hem veel

Read More

19 jun

Zot zijn enzovoorts, nummer 10 – een kapotte doodskist…

Uiteindelijk had ik er niet zo ver naast gezeten met dat nachtelijke doodskistbeeld. Didier was op het randje van bewusteloos toen ik hem door elkaar schudde. Nee, niet ten gevolge van de Calvados, (mijn hoofdpijn ook niet trouwens). Simpelweg

Read More

17 jun

Zot zijn enzovoorts, nummer 9 – een doodskist

Krijg vooral geen compassie met mij. Nergens voor nodig. Naast mijn mankementjes heb ik ook een paar kwaliteiten. Ik heb nooit katers, bezit een meer dan gemiddeld doorzettingsvermogen, en – het allerbeste –ik ben de trotse bezitster van een

Read More

16 jun

Zot zijn enzovoorts, nummer 8 – de eerste nacht.

Zoals ik al schreef… de rest hoorde ik niet meer, want op dat moment schoof mijn lief de zijdeur dicht en begon zich uit te kleden. Op ‘zijn liefs’: hier een schoen, daar een trui, nog ergens anders een paar sokken… … Mijn hoofd dat al zoveel

Read More

15 jun

Zot zijn enzovoorts, nummer 7 – crash in de maak!

Ik stond blijkbaar vooraan toen de mankementjes uitgedeeld werden, want naast een autistisch stel hersenen kreeg ik ook een ‘astigmatisme tegen de regel’ en nachtblindheid cadeau. Overdag is mijn veraf-zicht onscherp, (ook met lenzen of bril),

Read More

14 jun

Zot zijn enzovoorts… nummer 6 – de eerste vuurproef

Tegen een uur of zes reden we de slagbomen door van Le Mesnil, onze eerste camping. Ik was – om het vriendelijk uit te drukken – behoorlijk sceptisch. Het was van de vorige eeuw geleden dat ik nog op een camping was geweest, een spuuglelijk

Read More

12 jun

Zot zijn enzovoorts… Nummer 5 – op weg naar Sotteville

Mijn lief wilde al jaren naar Bretagne, en hoewel we minstens tien keer koers hadden gezet naar ginder waren we er nooit gearriveerd. Er was onderweg zoveel moois te zien, zo veel dat ons noopte te blijven hangen dat we in de ons toebedeelde

Read More

11 jun

Zot zijn enzovoorts… deel vier – rare kantjes…

Twaalf jaar geleden, op 28 oktober 2010, kreeg ik – na een door mijn werkgever opgelegde test bij een psychiater – het etiket F845 opgeplakt. Van de ene dag op de andere werd ik een Asperger, een rand-autist (goed voor een gratis abonnement van

Read More

Volg mijn blog via E-mail

Vul hier uw e-mailadres in om mijn blog te volgen en ik hou je op de hoogte wanneer een nieuw bericht verschijnt.

Archieven

Volg mijn blog via E-mail

Vul hier uw e-mailadres in om mijn blog te volgen en ik hou je op de hoogte wanneer een nieuw bericht verschijnt.