Yvonne nam nog een slokje wijn. ‘Weet ge wat het ergste was?’
… ‘Nee.’
… ‘Mijn moeder wist van toeten noch blazen. Thuis was haar verteld dat kinderen uit bloemkolen kwamen. Toen ze begon te verdikken, dacht ze dat het door het vele eten kwam.… Lees verder
‘Santé!’ We klonken.
… ‘Zie mij hier zitten.’ Oma Hamme genoot. ‘Een antiek monument dat zich nog een laatste keer verliest in drank.’ Ze knipoogde naar haar kleindochter. ‘Is het lekker, meisje?’
… ‘Brol!’ Naomi kieperde haar glas leeg in een bloemenvaas, en nam een cola uit het frigootje.… Lees verder
Ik heb nogal vaak de neiging om het negatieve uit te vergroten en het positieve te minimaliseren. Dat ga ik deze keer NIET doen.
… Afgelopen zaterdag trokken mijn lief en ik, getriggerd door wild enthousiaste media, naar de tuindagen van Beervelde.… Lees verder
We vertrokken naar de Rodelijvekensstraat. Naomi voorop, ik achter haar aan. Ze stapte fluks voort, keek af en toe over haar schouder om te zien of ik kon volgen.
… ‘Straks kukel je omver,’ zei ze halverwege Oudburg. ‘Wie draagt er nu nog hakken tegenwoordig?’… Lees verder
Ik heb iets van een pitbull. Zet ik ergens mijn tanden in, dan los ik niet meer. Of dat goed is of slecht? Geen idee. Het houdt me wakker en blij, dat volstaat.
… Als ons ma dat verhaal had gehoord toen ze zwanger was van ons Riet (1963), dan was dat ‘ongelukkige kind’ allicht de oma van Naomi, en dat klopte niet met wat zij me had verteld.… Lees verder