De keer erna was Celeste zelf met de wagen. Mijn huis en mijn buurt waren ‘goed bevonden’. Net zoals de week ervoor liet ze haar gsm achter in de hal, en installeerden we ons in de keuken, met de dampkap aan.… Lees verder
Celeste schoof de mouw van haar jasje omhoog, wierp een blik op een horloge dat goed was voor minstens twee jaar ongestoord drinken. ‘Onze tijd is halfweg. Het lijkt me beter dat ik eerst het principe uitleg.’
… ‘Welk principe?’
… Hoe jij me van de straat kan houden.’… Lees verder
Celeste stond erop om zelf de scherven op te ruimen. ‘Daar ben ik goed in,’ zei ze met een scheef lachje. Ik ruim al jaren puin. Waar staat de vuilbak?’
… Ik toonde het haar.
… ‘En nu nog een borstel en een dweil.… Lees verder
‘Laat me beginnen met het einde,’ zei ze. ‘Jaren geleden heb ik me bijna dood gezopen. Expres. Ik ben een bevoorrechte dronkaard. Niemand ziet het aan mij als ik hoteldebotel ben. Ik zwalp niet, ik bral niet, ik word niet ambetant.… Lees verder
Ik opende mijn laptop. Celeste legde haar hand op de mijne, schudde van nee. ‘Alles wat ik moet weten, zit in je hoofd.’
… Haar paranoia werkte besmettelijk. Ik klapte de laptop weer dicht, keek naar mijn smartphone die op de tafel lag.… Lees verder