Bantry is al even mistroostig als Middleton. Het enige goede wat erover te vertellen valt, is dat we er twee keer lekker gedineerd hebben. Het stadje zelf is kleurloos en saai. Een beetje zon had misschien een wondertje kunnen bewerkstelligen, maar het regent nog steeds pijpenstelen, en dat zal het blijven doen, achtenveertig uur aan één stuk door.… Lees verder
We nemen afscheid van Cork met een vorstelijk ontbijt. De hotelservice is nog ‘topper’ dan ik dacht, met obers in livrei die je bestelling komen opnemen. Ik waan me een echte VIP!
… Didier komt nog even terug op de ‘pareltjes’ waar de gastheer van Tir na nog het over had.… Lees verder
Cork is met 200.000 inwoners de op een na grootste stad van Ierland, en ligt aan de Zuidkust, de zogenaamde Ierse Rivièra. En voorwaar … mijn zonnebril mag verhuizen van handtas naar neus, en mijn Jacobsen blijft in de koffer, al moet ik wel een extra trui aan, want van zuiderse temperaturen is geen sprake.… Lees verder
Vrijdagmorgen ligt de temperatuur tegen het vriespunt aan, en miezelt het. IJskoude muggenpis. Volgens onze gastheer hebben we geluk, en wordt het een perfecte dag voor een tochtje door de bergen.
… ‘We moeten naar Cork,’ zegt Didier.
… ‘Perfect!’ Onze gastheer scheurt een briefje van een blocnote, en noteert daarop de namen van de dorpjes die onze gps-madam moet zoeken: Cahir, Clogheen, Vee, Lismore, Middleton en Cobh.… Lees verder
Onze eerste B&B (Tir na nog) is een grote, roze villa, een kilometer of drie buiten Cashel, te midden van het niets. Bij dat roze stel ik me meteen een dametje voor in een tweedrok en een kanten blouse.… Lees verder