Woensdagmorgen zetten we (alweer in de gietende regen) koers naar Lisdoonvarna, een stevige rit van bijna 200 kilometer. ‘Met een stop in Camp,’ zegt Didier. ‘Volgens de gids is er daar een prachtig wandelpad, met spectaculaire uitzichten.’
… ‘In de regen?’… Lees verder
Na een lunch met soep en brood zetten we koers naar het Blasket Centre. De lucht trekt dicht, boven de bergtoppen hangt een wolkenpak dat hel en verdoemenis voorspelt. ‘Amai,’ lacht Didier, ‘blij dat we hier zijn en niet daarboven.’… Lees verder
Ook Dingle is niet veel groter dan Damme. Een haventje, een handvol straatjes, een supermarkt. We stoppen er voor een fles Ierse whisky, veranderen van gedacht als we merken dat vloeibare troost twee keer zo duur is als in België. Drank (zullen we later horen) wordt extra belast, om het alcoholisme in de perken te houden.… Lees verder
Vandaag worden we verwacht in Dingle, 140 kilometer verderop, met tussenin een bezoek aan het Blasket Visitor Centre. Bij het ontbijt bestuderen we de kaart en de informatiemap die we kregen van Gallia, en ineens – tussen een hap roerei en een sneetje rozijnenbrood in – voel ik me zo gestrest als een konijn op een autosnelweg.… Lees verder
Onze gastvrouw vindt Muckrock een schitterend idee. ‘Het weer is daar meestal beter dan hier,’ zegt ze. ‘Ik beklaag degenen die vandaag Beara doen.’
… Iets voor negen gaan we op pad. De weg naar Muckrock zou spectaculair mooi moeten zijn.… Lees verder