08 aug
Ja, ja, soms gebeurt het. Soms worden mensen vermalen, in stukken gehakt. En nee, niet ergens in een Taliban-land, maar gewoon bij ons. Het overkwam Paula S, het hoofdpersonage uit een van mijn vorige romans. Over enige weken of maanden wacht
05 aug
Soms liet het Verweesde kind zich ook van een totaal andere kant zien. Martine die het jaar erop bij het winnende team zat, veegde alle bijgeloof op een hoopje, gaf het doek een ereplaats in haar slaapkamer, en werd daarvoor beloond met de prins
04 aug
Vijftien keer gingen we naar Wavreille – met een steeds hechtere schrijffamilie, én met het zalige comfort dat daarbij hoorde. Liep je computer vast, dan ging je naar Yves. Deed je licht het niet, dan gilde je om Joos. Bij medisch ongemak snelde
03 aug
Mijn allereerste verkenning van het oude kloostertje in Wavreille – paasvakantie 2011 – was zoiets als een tochtje door een labyrint. Ik liep hopeloos verloren in de wirwar van gangen en overlopen, salons en antichambres, hoeken en gaten.
02 aug
De Mas Blanc (randje Gard – Cevennen) was ongetwijfeld de meest luxueuze plaats waar we ooit verbleven: prachtig gelegen bovenop een heuvel met kilometerwijd uitzicht, bijna hermetisch van de wereld afgesloten, voorzien van alle comfort én met
29 jul
Al even legendarisch (en ja, nog steeds zonder verweesd kind!) was ons verblijf op de Anna Maria II, een oud binnenvaartschip, omgebouwd voor passagiersvervoer. … Schrijven op een boot… Hoge wolkenluchten, een voorbijglijdend landschap, paling
28 jul
In 1999 maakte ik – samen met mijn kinderen – de reis van mijn leven. Een kleine maand trok ik met een groepje van vijftien door Midden-Amerika. De enige die ik mij nog herinner, is Rob, de reisleider. Alle anderen verdwenen in de nevel van de
27 jul
Het is kermis als een mens de poorten naar zijn verleden openzet. Een ritje in De Rups, daar lijkt het op. Een donkerte vol geheimen, en meteen daarna een vedetten-parade in het helle licht. … Ik kan ze zo van het podium plukken, die vedetten.