Reizen en zo – 11
‘Waar logeren we de volgende dagen?’ vraagt Didier als we naar de auto lopen.
…‘Geen idee. Ik raak niet op internet. In ons kuthuis is er geen wifi, en hier in de bergen nauwelijks gsm-bereik. Kijk,’ ik wijs naar het draaiende wieltje op mijn telefoon. ‘Nu ook weer.’
…‘Achterlijk! In Ierland werkte de gps altijd, zelfs op de kliffen.’
… ‘Omdat ik alle routes thuis had gedownload, zodat we daar offline konden rijden. Kon niet nu, er bestaan geen op-den-bots-routes.’
…‘Kom, we gaan Wifi zoeken.’
Van Saint-Cénéri naar Saint-Léonard is het (langs de juiste weg) minder dan tien kilometer. Uiteindelijk rijden wij het vierdubbele. We stoppen bij elk dorp, proberen elk café en iedere winkel. In het onbenulligste van al die dorpen – twee straten en nog een kladje huizen tegen de heuvel – hebben we prijs. Bar Tabac l’ Avenir. Een toekomst waar ik niet van droom, want hun terras (twee tafels, zes stoelen) kijkt uit op drie grafzerken. Meneer blijkt, behalve cafébaas, ook begrafenisondernemer te zijn, en heeft er niets beters op gevonden dan zijn ‘waren’ op straat te presenteren. Ik download de route naar Saint_Léonard. Mijn wederhelft slaakt een zucht van opluchting.
… ‘Boek je al voor morgen,’ vraagt hij.
… ‘Niet langer onze neus volgen?’
… ‘Nee.’ Hij glimlacht. ‘Doe maar wat je altijd doet: uitstippelen. Je bent daar goed in, en dan hoeven we in de auto niet meer te stressen met kaarten en zo.’
… Ik voel me op slag vijf kilo lichter. ‘En wil je ook weten waar we heen gaan?’
… Hij denkt er lang over na. ‘Ja,’ zegt hij uiteindelijk.
… ‘Nantes. En het wordt super!’
(wordt vervolgd)