Reizen en zo – 3
Drie dagen later vertrekken we, met op de achterbank een doos vol groene Michelins, acht in totaal. Ik heb enkel geboekt voor het Pinksterweekend, weet dus niet waar we de andere dagen zullen eindigen, maar één ding is zeker: ik zal geen enkele bezienswaardigheid missen😉
… ‘Waarheen?’ vraagt Didier.
… ‘Dampoort.’ Vandaar gids ik hem de snelweg op naar Kortrijk, zet de gps op Beauvais. Net voorbij Rijsel klaart de lucht op. Tegen de tijd dat we Arras naderen, schijnt de zon. ‘Even stoppen? Koffiedrinken?’
… We nemen de afslag richting centrum, volgen een van de bordjes naar een ondergrondse parking. Dik tien minuten rijden we langs verpauperde straten en steenwegen om uiteindelijk tot de ontdekking te komen dat de parking gesloten is. Tegen de tijd dat we een parkeerplek hebben gevonden, staat Didiers gezicht op onweer. ‘Het is hier bijna zo lelijk als in Merchtem.’ – voor ons de lelijkste gemeente van Vlaanderen – ‘Wat doen we hier eigenlijk?’
… ‘Even geduld.’ Ik haal de Michelin Nord Pas-de-Calais uit de doos, zoek het stadsplan van Arras en leid hem naar de Grand Place, een reusachtig plein, afgezoomd met prachtige huizen in Vlaamse barokstijl.
… Zijn mond valt open. ‘Hoe heb je dit gevonden?’
… ‘Ik volgde mijn neus. Of de wind, als je dat liever hoort.’
… ‘Puik!’
We drinken koffie, eten een broodje, raken aan de praat met een stel Nederlanders dat hun huis is ontvlucht omwille van een tarantula. ‘Ontsnapt uit het terrarium van de buurman,’ zegt de vrouw. ‘Op een morgen zat dat beest in onze badkamer. Ik heb de hele straat bijeen gegild. Tegen dat ik de buurman uit zijn bed kreeg, was het monster verdwenen. We hebben ons huis meteen te koop gezet. We keren nooit meer terug.’ Daarna volgt nog een sappig verhaal over een vlooienplaag die ze ooit hadden, door de katten van diezelfde buurman. Als ze begint aan een scheldtirade op kattenmensen en hondenbezitters, nemen we afscheid.
… We lopen via de Rue de la Taillerie naar de al even indrukwekkende Place des Héros, en maken een stadstoer die eindigt bij de abdij Saint-Vaast. Langs straten en stegen waarin verloedering en grandeur broederlijk tegen elkaar aanleunen.
… ‘Leve de wind!’ zegt Didier als we weer bij de auto zijn. Even later zijn we op weg naar Beauvais.